Qananik Alaskan Malamutes

De prachtige atleet met de dikke vacht, die zo op de wolf lijkt, is in wezen een erg lieve hond. Zijn vriendelijkheid ten opzichte van mensen verhindert echter niet dat hij geen echte poolhond meer is. Af en toe laat hij namelijk merken, dat hij op een zekere onafhankelijkheid is gesteld. Dat is poolhonden eigen.

De eigenaar van zo'n hond moet daar begrip voor hebben en het in goede banen weten te leiden. Pups moeten met grote vastberadenheid worden geleerd welke plaats ze tussen de mensen kunnen innemen. Hier leven ze niet in poolgebieden waar meer vrijheid heerst en elke hond, dus ook de Alaskan Malamute, zal moeten leren hoe hij zich moet aanpassen in kleine landen met veel stedelijke gebieden.

Malamute's zijn op een indrukwekkende manier kalm en waardig en daarom is een volwassen dier een aangename gezelschapshond. Daarbij komt dat hij minder hinderlijk is dan zijn afmeting zou doen vermoeden. Hij past zich in huis echt goed aan, maar moet dagelijks natuurlijk flink worden uitgelaten om aan zijn noodzakelijke beweging te komen. Als waakhond is hij minder geschikt, hoe wolfachtig hij ook lijkt.

Hij is erg vriendelijk en zacht voor onbekenden en hij blaft niet erg graag. Behalve een misschien preventieve werking ten opzichte van insluipers, gaat er van hem op dit gebied niet veel uit. Hoewel hij erg vriendelijk van aard is, gaat hij een strijd om de hiërarchie niet uit de weg. Dat slaat zowel op de rangorde onder soortgenoten als op de rangorde thuis onder de mensen. Met andere woorden zoals bij de meeste andere poolhonden, moet de eigenaar van een Alaskan Malamute ook echt 'de baas'

Hoewel een Malamute absoluut vrij van kwaadaardigheid is, kan hij alleen al door zijn lichaamskracht behoorlijk lastig worden, als hij niet op de juiste manier is opgevoed. De eigenaar moet dus waar zien te maken dat hij, en niet zijn hond, de meuteleider is. Alleen dan heeft zijn hond respect voor hem. Waarbij moet worden opgemerkt dat het voor het geestelijk evenwicht van deze en eigenlijk alle honden goed is als de status-quo in huis duidelijk vaststaat. zijn.

Het jagen is bij hem ingeworteld. Maar als hij een konijn achterna zit, is er gelukkig minder kans op dat hij na afloop wegblijft dan bij de Husky's het geval is. Die zijn namelijk sterk geneigd om te gaan zwerven als ze onaangelijnd zijn. Ze worden dan ook bijna uitsluitend aan de lange lijn uitgelaten, om te voorkomen dat ze wegraken. Malamute's zijn erg kameraadschappelijk met mensen, maar de aanwezigheid van een volwassen soortgenoot van hetzelfde geslacht stellen ze minder op prijs. Door hun grootte zijn ze erg sterk en als ze vechten gaat het hard.Als de baas zoiets niet heeft kunnen voorkomen, zal hij snel moeten ingrijpen. Ze vinden het daarentegen fijn om als paar door het leven te gaan. Veel Malamuteliefhebbers hebben dan ook twee honden van het tegenovergestelde geslacht in huis.

Een ander belangrijk punt is dat deze honden doorgaans goed met kinderen kunnen omgaan. Het is zelfs verrassend om te zien hoe een Malamute als een echte waakhond tekeer gaat naast de wieg van de baby des huize. Maar door zijn afmeting is hij, zoals zoveel grote honden, in de buurt van kleine kinderen die net hebben leren lopen erg onbeholpen, soms lomp. Hij past zich echter erg snel bij het ritme van het Jonge kind aan.

Het zijn honden uit het hoge noorden, aangepast aan lage temperaturen en sobere leefomstandigheden. Desondanks kunnen ze ook goed leven in een milder klimaat. Op onze breedtegraad kunnen ze zowel in huis als buiten worden ondergebracht, maar ze moeten uiteraard worden beschermd tegen felle zon en vocht. Door hun bijzondere stofwisseling kunnen ze hun energie tot een maximum opsparen. Om tegen de kou bestand te zijn en om zwaar werk te kunnen verrichten moeten ze voedsel krijgen dat een hoog percentage vetten bevat. Als ze niet in koude streken leven en weinig te doen hebben, zijn ze veel soberder in hun vraag naar voedsel.

Van een menu dat normaal is voor een werkende poolhond, zouden ze alleen maar te dik en dus ongezond worden. Iets dat nooit mag worden vergeten, hoe plezierig de Alaskan Malamute als huishond ook mag zijn, is dat het eigenlijk een sledehond is, liever gezegd een trekhond. Veel eigenaren denken daar liever niet aan, want zoals elke hond, kan een Malamute uren in zijn hondenmand blijven luieren. Maar een hond van zo'n ras verkommert, als hij niet iets zinnigs met zijn specifieke talenten kan doen. Het is de enige manier voor hem om vitaal en gezond te blijven. Af en toe een blokje om tijdens het uitlaten is echt niet genoeg; dat is een vorm van onderwaardering voor elke actieve hond.

In het trektuig is hij in zijn element. Sneeuw hoeft er niet te zijn, want veel oefenkarren voor sledehonden rijden op wielen. Een vervanging voor de slee of de kar is de fiets. Malamute's kunnen prima in conditie worden gehouden door regelmatig met de baas te gaan fietsen. Waarbij ze naast de fiets moeten lopen. Ze mogen niet trekken, dat is veel te gevaarlijk, zelfs op een relatief rustig fietspad. Eigenaars van werkende poolhonden moeten inventief zijn, zeker als ze hun hond niet kunnen laten meedoen aan rennen.

In de Verenigde Staten worden zelfs trekwedstrijden gehouden (weigth-pulling). Sommige honden spelen het klaar om een gewicht van meer dan een ton over een afstand van ongeveer 7 m te trekken. Door dit soort inspanning raakt een grote, lichamelijk sterke hond zijn energie wel kwijt. De poolhonden zijn 'natuurproducten' die als zodanig moeten worden behandeld.

De 'baas' moet de meuteleider zijn en er voor zorgen dat zijn hond opgewekt, levendig en gezond blijft door voldoende, geschikte beweging. Dat is in het belang van de hond zelf, maar ook gunstig voor de band die tussen baas en Malamute bestaat.